درسی که چارلی کِرک، برای «هندی رجب» کودک پنج ساله غزه‌ای داشت
در هفته‌ای که گذشت، فیلم «صدای هندی رجب» ساخته «کوثر بن حنیه» در جشنواره ونیز ایتالیا از سوی تماشاگران ۲۴ دقیقه به صورت ایستاده مورد تشویق قرار گرفت؛ رویدادی تاریخی که دست کم در طول تاریخ این جشنواره بی‌سابقه بوده است. فیلم، روایت واقعی تماس تلفنی کودک پنج ساله فلسطینی به نام هندی رجب با صلیب سرخ فلسطینی است، وقتی در خودرویی گرفتار شده، بستگانش بمباران شده‌اند و نجات گران تلاش می‌کنند مسیر ایمن برای رسیدن به او را پیدا کنند.
در همین هفته‌ای که گذشت, فردای همان روز، جایزه بهترین فیلم جشنواره ونیز به «پدر، مادر، خواهر، برادر» رسید تا خود «جیم جارموش» کارگردان آن هم از این جایزه ابراز شگفتی، و نگرانی خود را بابت رابطه مالی تهیه کننده آن با اسراییل را ابراز کند. برای او ولی بی‌پدر، مادر، خواهر و برادر بودن سیاست تعجبی نداشت.
در هفته‌ای که گذشت، انفجار در ساختمان محل برگزاری مذاکره میان رهبران حماس و اسرائیل، در قطر زلزله برپا نکرد، ولی «محکومیت» شرق و غرب عالم را در پی داشت. جلسه شورای امنیت سازمان ملل برگزار شد، و اروپا هم ادامه رفتار نتانیاهو را غیر قابل تحمل خواند.
مهم‌‌تر از همه بی بی سی فارسی، «بی‌طرفی» را کنار گذاشت و در یک برنامه تحلیلی، نتانیاهو را بابت ترور حسن نصرالله، رهبر حزب‌الله لبنان، و برخی از رهبران فلسطینی را در کنار انفجار دوحه، درست در زمان پذیرش آتش بس زیر سوال برد. بی بی سی همچنین چهار ماه پس از حمله اسرائیل به ایران، از این حمله که «درست وسط مذاکرات هسته‌ای» انجام شد، به صورت یک جا و همزمان با حمله به دوحه انتقاد کرد. دوحه میزبان بزرگ‌ترین پایگاه نظامی آمریکا در منطقه و جهان است.
در ساعات پایانی هفته‌ای که گذشت ولی، ترور «چارلی کرک» جوان آمریکایی ضد مهاجرِ ترامپ پرست و اسرائیل دوست، رسانه‌های بزرگ جهان را سیاه پوش کرد و اینستاگرام فارسی را هم شکافت. هنوز کل اخبار نیم تای بالای صفحات رویترز، سی بی اس، سی بی سی، سی ان ان و دیگران دنبال قاتل چارلی می‌گردند. موسیقی متن هفته‌ای که گذشت، تداوم نسل کشی در غزه و اشغال آن توسط اسرائیل بود؛ موسیقی آرام و بی‌کلام، و بدون مزاحمت برای روح چارلی، داوران جشنواره ونیز، رویترز و دیگران.
