در هفته‌ای که گذشت، فیلم «صدای هندی رجب» ساخته «کوثر بن حنیه» در جشنواره ونیز ایتالیا از سوی تماشاگران ۲۴ دقیقه به صورت ایستاده مورد تشویق قرار گرفت؛ رویدادی تاریخی که دست کم در طول تاریخ این جشنواره بی‌سابقه بوده است. فیلم، روایت واقعی تماس تلفنی کودک پنج ساله
بی پناهی مردم در این لحظه تاریخی دلهره آور را تنها نمی‌شود در حاکمان آن‌ها جستجو کرد. همان سیاست روزمره‌گی و بی‌تصمیمی جمهوری اسلامی در پرونده هسته‌ای که امروز کار را به باز شدن آسمان ایران به روی اسرائیل کشانده، به گونه‌ای دیگر در جریان مخالفان آن یا همان «اپوزیسیون» دیده می‌شود.
در کشوری که فقر، اختلاف طبقاتی، فساد ساختاری، کمبود آب و برق، و تورم افسار گسیخته خشم اجتماعی را به اوجی بی‌سابقه رسانده، اجتماع عظیم مردم در قلب تهران می‌توانست چیزی فراتر از موسیقی باشد؛ می‌توانست جرقه‌ی یک شورش خیابانی بشود.
چه کسی حق دارد گذشته را روایت کند؟ این پرسشی است که امروز، بیش از هر زمان دیگر، در ایران ما مطرح است. گذشته نه تنها در کتاب‌های درسی یا آرشیوهای رسمی که در سریال‌های تلویزیونی، روزنامه‌ها و رسانه‌های اپوزیسیون نیز بازسازی می‌شود؛ و همین گذشته است که می‌تواند مسیر آینده را تعیین کند.
چه قدم‌هایی در سیاست داخلی باید برداشته شود تا ما به ورطه‌ی تهاجم نظامی از خارج، کودتا، جنگ داخلی، و فروپاشی اقتصادی و زیست‌محیطی درنغلطیم؟
میهن یعنی مردم، عدالت، زبان، فرهنگ، و مقاومت در برابر ظلم، نه صرفاً مرزهای سیاسی یا پرچم یک حکومت. میهن، میدان مبارزه برای رهایی است. و درست به همین دلیل است که جنگ، نه تنها یک تهدید فیزیکی، بلکه تهدیدی عمیق برای همین میدان مبارزه است، میدانی که سال‌هاست در آن برای رهایی جنگیده‌ایم.
در مورد فلسطین، بسیاری از جریان‌های چپ در اروپا با شعارهای حق‌طلبانه ظاهر شدند. اما در همان لحظه — وقتی باید با حماس، فاشیسم اسلامی در ایران، اقتدارگرایی روسیه و سرمایه‌داری نظارتی چین هم روبه‌رو می‌شدند — سکوت را برگزیدند.
پس از تهاجم اسرائیل و جنگ دوازده روزه، اعتدال‌گرایان به طور علنی صحبت از ضرورت تغییر «پارادایم حکمرانی» می‌کنند. «پارادایم»ای که باید تغییر کند ولایت فقیه و رادیکالیسم شیعیِ «محور مقاومت» است، اما شروع تغییر با پذیرش سبک زندگی طبقات متوسط و رفع سانسور اینترنت نشاندار می‌شود.
قصد این یادداشت بیشتر توصیف یک وضعیت است. تحلیل دقیق دلایل وضعیت و چاره‌یابی، نیازمند فرصتی دیگر و تحقیقات بیشتر است.
غول‌های تجاری دنیا مثل مایکروسافت، آمازون و گوگل در کنار دانشگاه‌ها در اروپا و آمریکا و البته رسانه‌ها و بانک‌ها و نهادهای مالی، نه تنها از نسل کشی و پاک سازی قومی در غزه سود برده‌اند، بلکه عامل «سفید شویی» جنایت و مشروع کردن آن هم شده‌اند.
دو هفته پس از آتش بس میان اسرائیل و جمهوری اسلامی، نشانه‌های «لبنانیزه» کردن ایران از سوی اسرائیل و با پشتیبانی آمریکا و غرب، کم کم رنگ واقعیت می‌گیرد.
هر نیروی سیاسیِ جایگزین باید پایگاه سیاسی، تشکیلاتی، و حمایت نظامی و امنیتی داشته باشد، تا نظم نوین به دامن آنارشی سقوط نکند.